Duru'nun ilk dişi düştü!

Duru ilk dişini dört aylıkken çıkarmıştı. Erken diş çıkarmanın iyi olmadığı görüşünün aksine biz şimdiye kadar dişlerle ilgili hiçbir sorun yaşamadık.

İki hafta önce Duru "dişim ağrıyor, anne" deyince dişlerine baktım ki ne göreyim. Evet, ön alt dişler sallanıyor ama bir de arkadan yeni dişler gelmiş! Yeni gelen dişleri öyle arkada görünce panikleyip hemen diş doktoruma götürdüm. Kendisi benim çocukluktan beri diş doktorum olan Cüneyt abi (son on senedir böyle diyorum, ondan önce Cüneyt amca derdim) her zamanki rahat haliyle dişleri çekip Duru'yu korkutmaya gerek olmadığını iki hafta içinde bu dişlerin kendiliğinden çıkacağını söyledi. Üstelik Duru beşi bitirdiği için tam yaşı dedi. Böylece Duru'yla ara ara dişi sallayarak beklemeye başladık.

Ancak bu heyecanlı bekleyişim Duru'yu okuldan aldığım geçen gün hayal kırıklığına dönüştü. Çünkü Duru'nun dişi okulda düşmüştü. Benim yanımda değil. O anı kaçırmıştım. Ya kaybolduysa diye düşünürken Duru'nun "Bak, öğretmenim cebime koydu" demesiyle rahatladım. Minicik bir inci tanesiydi sanki...

Eve gidince arkadaşlarından duymuş olacak, "Anne, bu dişi yastığın altına koyunca sabah yastığının altında para oluyormuş" dedi. Diş perisi hikayesini hayal meyal hatırlıyordum. Ben de bunun üzerine "Haydi koyalım bakalım sabah ne olacak?" dedim. Minik dişi kaybolmasın diye küçük bir cüzdanının içine koyduk. Duru uyur uyumaz ben de cüzdanın içine parayı koydum.

Sabah kalkınca hemen yastığın altına baktı. Ben parayı görüp sevineceğini zannederken şaşkınlıkla yüzüme bakıp "Ama diş gitmemiş ki!" dedi. Ben tabii diş perisi hikayesinin tamamını bilmediğimden "gidecek miydi ki?" dedim. "Evet anne, diş paraya dönüşmeliydi" deyip "O zaman bu parayı buraya kim koydu?" diye sormasın mı! Bunun üzerine dayanmayıp itiraf ettim. Gülerek "Bennn! "dedim. Bunun üzerine Duru da "Anne, sen beni kandırıyor musun?" diye cevap verdi ve gülüşüp boğuşmaya başladık.

Keşke neymiş şu diş perisi diye bir araştırsaymışım... Üstelik "Tooth Fairy" diye bir film bile varmış.